Comic Sans is een lettertype dat een gevoel van diepe afschuw en intense ergernis kan opwekken bij ontwerpers over de hele wereld. Maar waarom wordt het zo gehaat? En waarom moet je het nooit gebruiken?
Comic Sans is in 1994 ontworpen als een informeel, speels lettertype om te worden gebruikt in praatwolken bij een geanimeerde hond die je vertelt hoe je de computer gebruikt. Hoewel het programma zelf flopte, overleefde het lettertype en werd het beschikbaar op elke computer als standaardoptie.
Dit betekende dat iedereen Comic Sans kon gebruiken. Het was een verfrissend alternatief voor de meer serieuze lettertypes die beschikbaar waren. En dat in een tijdperk waarin iedereen met een computer opeens zelf posters, flyers en kerstkaarten konden maken. Al snel werd het lettertype misbruikt en kwam je het overal tegen, zelfs op zakelijke websites en in serieuze aankondigingen. Dit terwijl het speelse karakter van Comic Sans juist de geloofwaardigheid en professionaliteit van de boodschap ondermijnt. Het is als een clown die op een begrafenis verschijnt.
Daarnaast heeft Comic Sans serieuze beperkingen op het gebied van leesbaarheid en esthetiek. Het combineert onregelmatige vormen, dikke lijnen en onhandige proporties, waardoor het visuele chaos creëert en het moeilijk maakt om tekst snel en gemakkelijk te lezen.
Redenen genoeg om voor een ander lettertype te kiezen. Maar… er zijn momenten waarop Comic Sans wel geschikt kan zijn. Het lettertype werd oorspronkelijk ontwikkeld voor gebruik in praatwolken, dus het past goed bij stripboeken. En vanwege het speelse karakter kan het ook worden ingezet voor kindermateriaal.
Dus gebruik nooit Comic Sans… tenzij het echt past bij de uitstraling van het project.
